Reisdag 19 Down Under

Uitgerust en wel, spullen ingepakt kunnen we op weg naar Corinna. Een klein eindje rijden (128km) over dat stukje kun je heel lang doen.....
Ook hier worden we onderweg opgehouden door wat mooie uitkijkjes, die bergen blijven toch indrukwekkend.
The Corinna Wilderness experience, de naam zegt het al, ligt erg afgelegen. Buiten dat is het ook bij de lokale bevolking niet erg bekend.

Het is een nagebouwd mijnwerkersdorpje. In het westen van Tasmanië. GEEN internet en geen mobiel bereik. Oei. Echt het wilde westen dus.
Uiteraard kiezen wij niet voor de route die aanbevolen wordt via Google maps offline (die is nog in staat om je om te sturen) maar rijden via Warratah naar het westen. Bij het plaatselijke Roadhouse /annex winkelvansinkel/ tankstation nog een brood gekocht omdat er twijfels waren over de General store daar. Heerlijk een van alles nog wat winkel met een Archie Bunker type achter de bakplaat.

De laatste 12 kilometer ging over een gravel weg. Heerlijk rook achterwaarts en de auto kleurde nog witter dan hij al was.
We arriveerden vrij vroeg maar mochten het huisje toch in. Huis 1 Kelly, naar de kapitein die over de Pieman river deze nederzetting gesticht heeft. Heerlijk alle lades en kasten opentrekken om te zien wat er allemaal ligt. Gelukkig had Ab weinig werk aan de openhaard... Effe knop om en het brandde. (gas)

Nou dan maar ff wandelen. ( zucht hoeveel voetstappen liggen er al op het eiland en hoeveel zullen er nog volgen)
Eerst maar de Huon pine walk, lafjes een stuk over een houten vlonder en weer terug. Dan maar de volgende, wat dacht je van de old telegraph hill hike??? Klinkt goed en wie weet hebben we boven op wel verbinding.... Nou dat was een klauter partij door het regenwoud naar boven, volg de roze lintjes.maar. helaas na ruim een half uur teleurstelling, het oude golfplaten hokje lag in hoofdgroepen uiteen op de grond. Iets hoger ontdekte Ab de nieuwe verbindingsmast... Een houten paal met daar tegen een trappetje. Ik dan maar dezelfde weg volgen naar beneden. Het was ook helemaal niet benauwd en vochtig in het woud...

Hoog tijd om de vegetarische maaltijd te bereiden. Om deze goed te verteren efkes langs de rivier gestruind op zoek naar de platypus. (niet een platgereden poes hoor) een vogelbekdier. Apart geval, het heeft een snavel, een vacht en legt eieren.... Heel misschien zien we hem morgen als we een tocht gaan maken over de rivier richting de zee.

See ya.